Marra Gunea

Nire margolari ibilbidearen ondorioa da, potentzial artistikoaren eta ingurunearekin artea partekatzeko beharraren batura. Nire jardunean zehar, lan egiteko metodoarekiko eta pedagogiarekiko interesa handituz joan da. Margolari eta irakasle gisa izandako esperientzian, pintura barne-mundua eta errealitatea konektatzeko kanaltzat ulertzeko interesa sortu da, eta horrek ez du itzulpenik behar.

Urte askoan erreferentziari menpean sentitu naiz, eta ezin izan naiz hortik irten, beldurragatik edo lurralde berriak esploratzeko beldurragatik. Margolaritzako masterra egin nuenean izan zen irudi hasierakoari lotura galdu eta ausardiarekin esploratzera bultzatu ninduena, beldurrik gabe; haurtxo bat bezala, mihisean gertatzen dena esploratu nahi duena.

Eta horrela, lehen aldiz kontaktuan jartzen den hastapeneko jakin-minarekin transmititzea gustatzen zait pinturaren printzipioak. Teknika oinarri bat da ibiltzen ikasteko, baina errorea, saiakera eta zikintzea dira sormenerako bidea irekitzen dutenak.

Pintura hizkuntza gisa ulertzen badugu, idazten ikasten ari den pertsona baten antzera sentitzen naiz; bizitza osoan ikasten da idazten, eta letra irakurgarria eta ulergarria denean, esaten dena ordenatu eta ñabardurak emateko gai da pertsona. Prozesu amaigabea da.