Oreka, harmonia, sinpletasuna, garbitasuna/gardentasuna. Kontzeptu horiek dira sumi-e pinturaren artearen gakoa. Antzinako praktika bat da, eta japonieraz duen izena “tinta beltzeko pintura” bihurtzen da. Gutxiago gehiago dela dioen printzipioan oinarrituta dago arte mota hau.

Sumi-e pinturetako imajinarioak forma naturalen espiritua (ch’i deitua) gorestea du helburu, haien antzekotasun literala baino gehiago. Sumi-e pinturek pintzel bereziak behar dituzte, material naturalez eginak erabat. Pintzel horiek, hain zuzen ere, artelan izatera hel daitezke. Horietako asko oso erlazionatuta dagoen Shodo arte-formarako edo kaligrafia japoniarrerako ere egokiak izan ohi dira.

Monjeek arte hau Txinatik ekarri zutenean, bere ikerketak eguneroko praktika lortzeko egin beharreko ariketak estandarizatzeko aukera eman zuen eta horrela zen-a lortu zuten, naturari behatutako azterketa horiek urteko lau urtarotan banatu zituzten, lau solairutan, hauek lau zaldun nobleak direlarik.

Ikasleak ile naturaleko pintzelekin eta arroz-paperarekin egingo du lan, teknikaren metodologia tradizionalari jarraituz. Konstantzia, lasaitasuna eta harmonia landuko ditugu, pintzelaren erabilera, gorputzaren jarrerak eta arrozaren paperaren zuntz naturalen gainean tinta xurgatzea zorroztuko duten ariketen bidez.
Ikastaroa erreferentzietan, irudietan, testuetan eta bideoetan oinarritzen da, kultura hobeto ulertzeko, sumi-e praktikatzeko eta teknika horren atzean dagoen filosofiarako.